vrijdag 27 juni 2008

Oda a Sarah


Het onvermijdelijke is gebeurd. Sarah is op het vliegtuig richting België gestapt en wij blijven nog even alleen achter. Om dit ongelooflijke avontuur dat we samen hebben meegemaakt een mooie afsluiter te geven, is deze keer de ode aan jou gericht!

Sarah - de chica die van alles lijstjes maakt - die graag in de auto zit - die dol is op glitters in zonnecrème (?) - die houdt van obilhomes - die nog steeds in gondeldieren gelooft - die zo heerlijk grof kan zijn - wiens haar gezien wordt als een goeie landingsbaan voor vliegende cucarachas en begeerlijke eigenschap voor vele spaanse mannen - met stevige "aanhangsels" en grappige onderbroeken - met een witte poep - de chica die mijn yves-partner is - bij wie alles altijd geregeld is - die altijd de sleutel meeheeft - wiens balkonnetje we zo vaak gebruikt hebben - wiens kamer nu veel te leeg is - met wie we gelachen en geweend hebben - die niet houdt van de geur van plastic - wiens vrienden en familie we leerden kennen - met wie ik mezelf in rare bochten wrong tijdens pilates - met wie we companeros overleefden - wiens bed een poot mist - met wie we containers hebben geplunderd - chica die net zo graag eet en drinkt als ons - met wie we heel Andalucia doorkruisten - met wie ik uren heb gebabbeld - die onze crisisjes gewillig over zich heen liet gaan - die zo veel woelige dromen heeft - die zo goed met zichzelf kan lachen - die zo goed tegen een stootje kan - met wie we nog heel lang vrienden willen blijven - enzovoort enzovoort...

Bedankt voor het mooie jaar! Je was de gedroomde companera, we hadden er ons geen betere kunnen wensen. Je bent een mooi "paquetje" met alles erop en eraan. Tot heel binnenkort en geniet van de hereniging met je Jelle!

En ja, ik ben inderdaad aan het wenen terwijl ik dit schrijf...

donderdag 26 juni 2008

San Joan


Of in andere woorden: het meest spectaculaire feest dat we ooit meemaakten...
Duizenden mensen op het strand, kampvuren, dansers on stage, opzwepende muziek, 's nachts zwemmen in de wilde zee, om 12 uur over acht golven springen om een jaar geluk te hebben, superveel plezier. Nog een herinnering om nooit meer te vergeten!

Foto's: http://picasaweb.google.nl/Katrinita.en.El.Thoro.in.Valencia/SanJoan

zondag 22 juni 2008

Boodschap van Algemeen Nut


Binnenkort wordt ons internet afgesloten. Als je ons wil bereiken kan dit op het nummer:

- 0034/693.461.473 (Triene)
- 0034/693.461.472 (Thoor)
- 0474/95.96.94 (Thoor)
- 0495/93.56.63 (Triene)

Wij verlaten Valencia op 2 juli en waarschijnlijk komen we een weekje later thuis in Gent.

Afscheid wordt moeilijk...

Onze teergeliefde nieuwe thuishaven is het ons serieus moeilijk aan het maken om haar ooit nog te verlaten. De zon schijnt en schijnt. De warmte zit in de huizen en de straten, zelfs 's nachts zijn de temperaturen exotisch. De vele afscheidsdrinks, -etentjes, en -feestjes drukken ons met onze neus op de feiten: we zijn hier nog lang niet uitgebabbeld en gefeest. Integendeel. Naarmate de laatste dagen vorderen, komen er alsmaar meer twijfels de kop opsteken. Moeten we hier niet blijven? Willen we wel weer aan het "serieuze" leven in België beginnen? Is Valencia misschien onze nieuwe thuis? En kunnen we al deze mensen hier achterlaten en enkel nog eens occasioneel zien? Sarah haar kamertje zit volledig ingepakt in drie valiezen. Vrijdag stapt ze op het vliegtuig en is het alsof ze hier nooit is geweest. Volgend jaar komt hier een nieuwe lading erasmusers toe en hebben wij enkel de herinneringen aan ons huisje waar we zoveel mensen over de vloer hebben gehad, onze bar waar we zoveel feestjes hebben gegeven, ons strand waar we zo vaak verbrand geweest zijn en onze stad die nu voor altijd onze stad blijft...

Wat zeker is: vrijdag op de luchthaven ga ik even hard snikken en snotteren als ik deed toen ik België achterliet.



woensdag 18 juni 2008

Aiai, onze dagen zijn geteld...


Bijna is het zover. Afscheidsfeestjes worden gegeven, valiezen worden gemaakt, door het jaar heen verzamelde brol wordt weggesmeten, samen aangekocht gerief wordt verdeeld, reisjes om elkaar te bezoeken worden gepland,... En binnen enkele dagen zullen traantjes worden gelaten. En dat allemaal omdat iedereen terug in de realiteit wordt geduwd en binnenkort het zalig zonnige Valencia verlaat...

vrijdag 13 juni 2008

De verkoop van aftersun gaat spectaculair de lucht in.

VALENCIA - Gisteren in de namiddag werd in de spaanse stad Valencia opeens een spectaculaire stijging van de aftersunverkoop opgemeten. De vermoedelijke verklaring is volgens het valenciaanse aftersunonderzoekscentrum te vinden bij slechts enkele consumenten nl. belgische erasmusstudenten.

De zon was gevaarlijk straf maar het zachte windje verdoezelde dat. Zodoende werden enkele arme stakkers verrast. "Voor ik het wist, was het te laat. Ik dacht nog dat ik toch maar beter factor 50 zou gebruiken maar omdat ik nu toch al een redelijk kleurtje heb, waagde ik me aan factor 20. Geen goed idee. Want nu heb ik een witte ruitvorm in reliëf in mijn poep gebrand en over de rest van mijn lichaam zal ik maar zwijgen. Ik ben dus genoodzaakt zwaar te investeren in aftersun." aldus een van de redelijk belachelijk uitziende studentes. Deze plotse boom in de verkoop zal er waarschijnlijk voor zorgen dat het aftersunbedrijf op de beurs zal gaan.

dinsdag 10 juni 2008

donderdag 5 juni 2008

Por fin!!

Een klein, schattig meisje werd gisteren geboren! Nu zijn wij de heel trotse tio thorito en tia triene...

MONA

maandag 2 juni 2008

El mundo...

Op een of andere manier had ik gedacht dat mijn jaar in Valencia mijn honger naar nieuw zou stillen. Ik had beter moeten weten.
Hoe korter onze tijd hier wordt, hoe nieuwsgieriger ik word naar alles wat we nog niet gezien, gedaan, gevoeld hebben. In Valencia, in Spanje, in de hele wereld. Meer dan ooit maakt de drang om "de wereld te zien" mij rusteloos, meer dan ooit is de wetenschap dat ik nog maar zo weinig "ontdekt" heb zo dichtbij en meer dan ooit besef ik dat de wereld vol zit met mensen die ik nog moet leren kennen. Valencia heeft iets in mij wakker gemaakt en wie weet: misschien is het nooit meer te stoppen...
U bent gewaarschuwd!

zondag 1 juni 2008

Hasta luego Camille...

Onze companera de piso heeft haar valenciaanse avontuur afgerond en is terug naar huis gekeerd. Daarom konden we het niet laten om toch nog eens een feestje te organiseren. Dit maal een heus verkleedfeest! Piratas, vaqueras, camareras, junglechicas, caperucita roja, dracula en marina: iedereen was aanwezig! En het was plezant...

Foto's: http://picasaweb.google.nl/Katrinita.en.El.Thoro.in.Valencia/AfscheidCamille

Cena con el noor

De Noor -een personage dat hier regelmatig terugkeert- is eigenlijk n kleine stiekemerd. Zijn vrouw en bloedjes van kindjes zijn hier namelijk ook, maar omdat ze geen babysit hebben, moet zij altijd thuisblijven met de kinderen terwijl hij op zijn lappen gaat (wat zeer regelmatig gebeurt). Deze week waren haar ouders hier dus was het eindelijk de moment dat zij zich ook eens kon laten gaan. Wat haar geen twee keer moest gezegd worden. Op zondagavond zaten ze al poepeloere in thoor zijn bar en wou ze gaan dansen op opzwepende ritmes omringd door zwoele lijven... En op dinsdag liet ik mij nog eens uren gaan in de keuken en kwamen ze eten om daarna eens te meer tipsy alweer te gaan shaken in een vrij marginale club hier in het centrum. Ze liet alle remmen los en volgens mij heeft ze de kriebel te pakken want vanavond gaan we naar een flamenco-optreden. Enkel meisjes - mannen moeten thuisblijven!

Foto's: http://picasaweb.google.nl/Katrinita.en.El.Thoro.in.Valencia/NoorEnVrouw

Gotcha!!

We hebben hem liggen gehad!

Thoor vindt het geregeld nogal plezant om ons de stuipen op het lijf te jagen. Soms gaat hij daar zelfs redelijk ver in. Hij heeft bvb eens een hele tijd onder het druipend wasrek gezeten om mij daarna een hartstilstand te bezorgen. Sarah heeft al eens n klein verschotje gehad omdat ze zodanig verschoot toen thoor in het donker zijn hand in haar nek legde. Enzovoort enzovoort. En wat wij ook proberen, we slagen er precies nooit in om de schrik-level te evenaren. Dus bedachten we een meesterlijk plan. Inderdaad -alsof we niets beters te doen hebben. We verstopten ons op de weg van zijn schooltje naar huis. Vermomd en met wapens bespiedden we de boel. Gelukkig waren er geen overijverige burgers die de flikken al gebeld hadden (terroristendinges ligt hier nogal gevoelig). Toen Thoor nietsvermoedend en onschuldig kwam aangelopen, gaf ik het teken aan Camille en Sarah en sprongen we vanachter auto's en hoeken. Met heroïsch gebrul -én hoofdcamouflage- attackeerden we hem met waterpistolen. En YES: hij verschoot. Niet zo hard als we gehoopt hadden, want hij piste bvb niet in zijn broek, maar hij verschoot!!!


Yes: mission impossible accomplished!

Foto's: http://picasaweb.google.nl/Katrinita.en.El.Thoro.in.Valencia/Gotcha