In Valencia hebben auto's het voor het zeggen. Claxonneren en elkaar de pas afsnijden zijn dagelijkse gewoontes. Rode lichten hebben niet veel betekenis en driedubbel parkeren is de nationale hobby. Vandaar dat niet echt veel locals zich verplaatsen met de fiets. Doch zijn er enkele dapperen die de strijd opnemen tegen het brullende gevaarte genaamd verkeer. Regelmatig zie je een enkeling vrolijk over het voetpad racen met een stalen ros. Onder de erasmusers is de fiets ook een geliefd object. Goedkoop, efficiënt en handig om thuis te raken na zware feestjes...Bijgevolg wilden wij ons ook een exemplaar aanschaffen. Op zondagmorgen is er voor dag en dauw een zwarte markt voor fietsen. Dat betekent eigenlijk dat een heleboel zigeuners overduidelijk gestolen fietsen aan de man proberen brengen.
Iedereen had ons al gewaarschuwd dat we zeker superveel moesten afdingen en dat we ons geen brol mochten laten aansmeren. Karen, een erasmuser die hier is blijven plakken zei ons dat we zeker om vier uur 's morgens al moesten gaan omdat er anders geen keuze meer zou zijn. Een beetje vreemd, omdat wij al altijd gehoord hadden dat we tegen 6 u moesten gaan. Maar... zo gezegd zo gedaan.
Helaas is het algemeen geweten dat ik niet echt te genieten ben als ik vroeg moet opstaan. Ik werd dus niet echt strijdlustig wakker en wou zo snel mogelijk weer terug in mijn bed kruipen.
Al brommend gingen we dus op weg naar de "zwarte markt". Het bleek inderdaad een donker pleintje te zijn waar veel te veel geld werd gevraagd voor gepikte velo's. Om eventjes te illustreren: Het is hier een gewoonte als je je fiets buiten op slot zet van hem met ten minste twee sloten vast te leggen en je zadel er af te halen. Er werden dus doodleuk poepsjieke mountain-bikes verkocht met een zadel op van een oude fiets. Geen zicht!
Coit, wij wilden een fiets en ik moest er koste wat het kost een hebben want ik was niet van plan de week erop nog eens zo vroeg op te staan.
Voor Thoor vonden we vrij snel een geschikt exemplaar. De oorspronkelijke 60 euro konden we vrij snel reduceren tot 30, dus we hadden waar voor ons geld! De zoektocht voor mij was iets moeilijker. Het bleek al gauw dat we helemaal niet zo vroeg hadden moeten komen, want dat er pas later meer keuze zou zijn...
Tot ik bij een oude man een grappig opplooibaar, klein fietsje zag. Ik dacht direct: "superhandig! Want kan in de lift!"
Moraal van het verhaal is dat ik een kinderfietsje heb gekocht!!
Eerst vond ik het supergrappig, maar na een ritje naar de zee was ik er al iets minder voor te vinden. Mijn derriere deed superveel zeer (vanwege het superkleine zadeltje), mijn benen waren superstijf (ondanks dat mij benen niet echt van de langste zijn, waren de pedaaltjes toch net iets te kort) en mijn ego was een beetje gekrenkt omdat er werkelijk mensen al wijzend de slappe lach kregen terwijl ik passeerde. Tegen de volgende keer dat ik het nog eens nodig had, was de achterband al bijna plat.
Voor sommigen zou de conclusie zijn: "Ze hebben me dus toch in de zak gezet!!" Voor mij is de conclusie: "Dat komt ervan als ik zo vroeg moet opstaan!!!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten